Sinterklaas zit er weer op, Kerst komt er aan. December is geen makkelijke maand, zeker niet voor ouders! Zucht. Kinderen, ze zijn zegen. Maar ze zorgen ook voor een emotionele achtbaan. En in december nog meer dan in de andere elf maanden van het jaar, zo lijkt het.

December is geen makkelijke maand, zeker niet voor ouders! Het klinkt zo idyllisch; blije kinderen tijdens Sinterklaas met cadeautjes, samen de kerstboom opzetten, iedereen in opperbeste stemming en blij. Bij ons gaat het eerder zo: veel spanning, huilende kinderen (en uiteindelijk ook een huilende mama), teleurgestelde gezichten wanneer ze iets anders krijgen dan er op het lijstje staat en samen ruzie maken bij de kerstboom over wie de vogeltjes in de boom mag doen en natuurlijk om de piek, want we willen allemaal de piek in de boom zetten! Zucht. Kinderen, ze zijn zegen. Maar ze zorgen ook voor een emotionele achtbaan. En in december nog meer dan in de andere elf maanden van het jaar, zo lijkt het. 

Opvoedkunst

Als mama van twee heerlijke meiden heb ik de afgelopen jaren veel over kleine mensjes geleerd. Elke keer als ik dacht dat ik de kunst van het opvoeden onder de knie had, veranderde de situatie (of de meiden, of mijn man, of ik, who knows??). Of werd het december. Langzaam maar zeker begin ik te omarmen dat mijn opvoeding sowieso een mislukking wordt, maar dat dat helemaal oké is. Zolang ik mijn best maar doe. Fouten maken mag en wanneer de meiden volwassen zijn geven ze hun ouders (mij dus, slik…) toch overal de schuld van. Maar ik zal altijd kunnen zeggen dat ik mijn best heb gedaan. Dus ik stop met het goed willen doen (juist in december). En het idee alleen al is grandioos bevrijdend, kan ik je vertellen! 

Sint 2021

Dus. Volgend jaar pak ik Sinterklaas anders aan. Ja, natuurlijk krijgen de kinderen cadeaus. Maar ik verwacht geen romantische taferelen, gezellige kinderen en stressvrije ouders. Samen pepernoten bakken? Natuurlijk! Maar dan wel met de verwachting dat de gehele keuken smerig wordt en dat ik die vervolgens in mijn eentje kan poetsen (want mijn kleine (b)engeltjes zijn ineens moe van het bakken). Ik bereid me voor op een slagveld, geruzie om wie het volgende cadeau mag uitpakken en huilbuien als het net niet het cadeau is dat ze hadden gevraagd. We doen ons best om het voor iedereen leuk te houden, maar met lage verwachtingen. Kan het alleen maar meevallen, toch? Des te meer zal ik kunnen genieten! 


Maar eerst Kerst 2020

En Kerst dan? Voor Kerst 2020 ga ik dit jaar in de herkansing. Wij laten dit jaar de boel de boel. Corona helpt ons daar een beetje bij natuurlijk, want we hebben weinig sociale verplichtingen en dus weinig druk. Maar des te meer druk om een gezellig Kerstgezin te zijn. Nou, mooi niet dus. Niet samen de kerstboom optuigen zoals ze het in films doen. Niet krampachtig vast willen houden aan een ruzieloos, gezellig Kerstontbijt. Ik stel me in op sneuvelende ballen, met een vechtpartij beslissen wie de piek in de boom zet en een kerstvakantie vol plezier én gekibbel. Hoe meer ik verwacht, hoe meer gespannen ik ben. Dus ik draai het om; geen verwachtingen en flink ontspannen. Let it go. Elsa heeft gewoon gelijk. 

Goede voornemens

Ouderschap. Natuurlijk blijf ik mijn best doen. En ik leer echt elke dag bij. Dingen die ik de rest van mijn (opvoedende) leven zal kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld dat mijn kinderen mij met hun gedrag vaak een spiegel voor houden. Als ik mezelf idioot hoge eisen stel en onmogelijk hoge verwachtingen heb (kom op, Kerst zoals in de films, dat kan toch helemaal niet??), dan raak ik gespannen. En dan zijn mijn kinderen ook meer gespannen en lichter ontvlambaar. Goh. Dan hebben ouders (ik in dit geval…) toch echt een beetje de schuld he…? Dus ik leg de lat (en de verwachtingen) lager. Laat het los, laat het gaan. Goed is goed genoeg. Heb ik meteen mijn goede voornemen voor 2021! 

Namens BubbleBum: gezellige feestdagen en een magische start van 2021!